Grasparkiet - Herkomst

Wanneer er geen bruikbare nestholten aanwezig zijn maken de popjes deze zelf in het zachte hout van de eucalyptusboom. Dode eucalyptusbomen spelen in het leven van de grasparkiet trouwens een zeer belangrijke rol. Niet alleen geven de dode bomen broedgelegenheid aan de grasparkiet maar ook iets wat levend hout mist, namelijk korstmos. Korstmos is een soort grijs-groene zwam waaruit de wilde grasparkiet allerlei elementen haalt waardoor hij in z'n natuurlijk milieu in top-conditie blijft. Enkele van de elementen die het korstmos bevat zijn iodine en mangaan. Juist dit soort observaties die door onderzoekers zijn opgetekent, over de in het wild levende grasparkiet, kunnen bijdragen tot een juiste verzorging door de liefhebber/kweker. Zelf heb ik diverse keren kunnen waarnemen hoe mijn vogels allerlei elementen opnamen uit dode boomstronken die ik aan hen verstrekte. Vooral met de bast van bomen doe je grasparkieten ontzettend veel plezier. Doordat steeds meer mensen (weer) overgaan tot het stoken van hout (allesbrander) is hier vrij gemakkelijk aan te komen. Ook scharrelen de wilde grasparkieten veel en graag over de bodem en "wroeten" dan naar allerlei, voor hun, onmisbare elementen (mineralen) in de grond. Dit gedrag kunnen we ook waarnemen bij de gecultiveerde grasparkieten in onze voliére. Op gezette tijden zie ik grote groepen van m'n grasparkieten "spitten" in de grond naar de voor hun zo noodzakelijke mineralen.
Zoals reeds eerder vermeldt broeden grasparkieten voornamelijk in holten van de eucalyptusbomen. Eén van de broedplaatsen van de grasparkiet is het eucalyptenbos, de Malleeshrub in de staat Victoria. Het is een vrij onherbergzame omgeving waar in de maanden september en oktober nog overvloedig regen kan vallen.

Onder invloed van de warme temperaturen in dit gebied worden dan vele vierkante kilometers woestijnzand omgetoverd in rijk bloeiende landschappen van kangaroegras (ook wel Mitchell gras genoemd). Dit kangaroegras kan wel een lengte bereiken van ruim een meter.

Het zijn onder andere de rijpende zaden van dit gras die het broedinstinct bij de vogels wakker maakt en hun in de best mogelijke (broed)conditie brengt.

Natuurlijk voedsel is (natuurlijk) het allerbeste voor de grasparkiet daarom trek ik er regelmatig met een heggeschaar op uit om voor mijn grasparkieten allerlei gras- en onkruidsoorten te knippen. Met behulp van touw maak ik hier dan grote bundels van en hang ze in mijn voliere.
Eénmaal opgehangen is het één en al parkiet wat op en aan deze bundels vol lekkers hangt. Dat ze er veel van opnemen is te zien en te merken aan de zaadbak die voller blijft dan gewoonlijk. Trouwens dat gras goed voor onze grasparkiet moet zijn, moge blijken uit z'n naam, want zit daar niet het woord gras in?

Onder de ideale omstandigheden van rijpende kangaroegras worden alle beschikbare holten en uitsparingen in dode en levende eucalyptesbomen door de vogels bezet en als broedkamer gebruikt. De diepte van de holen kan sterk variëren, namelijk van 15 tot 40 cm. De openingen naar het nest hebben een doorsnee van ca. 5 cm. Nadat ze een geschikt nest hebben gevonden laat gezinsuitbreiding niet lang op zich wachten. Veelal worden 4-8 witte eitjes gelegd, waarvan de eerste na ca.18 dagen uitkomt. De eitjes zijn wit van kleur en ovaal of rond van vorm. Na enkele weken krioelt het in zo'n omgeving dan ook van jonge grasparkieten.

Als de jongen éénmaal goed kunnen vliegen, vliegen ze s'ochtends, samen met de mannetjes, in grote zwermen uit op zoek naar voedsel. Veelal zijn ze hier de hele morgen mee zoet en keren pas in de middag terug naar de plaats van bestemming. s'Middags vertoeven ze dan vaak in de bomen waar ze zoveel mogelijk de schaduw opzoeken.
Dit gedrag is trouwens ook waar te nemen bij onze grasparkieten in de voliére. Mijn grasparkieten zie ik namelijk vrijwel nooit in de zon zitten. Juist bij een heldere zonnige dag, wanneer je als vogelliefhebber denkt dat de vogels wel in de buitenvoliére zullen zitten, blijken ze vaak het binnenhok te hebben opgezocht.  
Nee, echte zonaanbidders zijn grasparkieten niet.
Wanneer het gras uitgebloeid is en geen zaad meer draagt, trekken de grasparkieten in grote zwermen noordwaarts. Even als de trekvogels in ons land, sluiten zwermen grasparkieten zich vaak bij elkaar aan.
Deze trek naar het noorden begint meestal zo rond januari.
Hun zwervend bestaan, over open gebieden met verspreide boomgroei op zoek naar voedsel en water, begint dan weer van voren of aan. Toch is gebleken dat ze niet ieder jaar op dezelfde plaats terugkomen.
Hun instinct zal ze namelijk daar heen brengen waar hun voedsel, het gras, rijkelijk bloeit en groeit en dat hoeft niet ieder jaar op dezelfde plaats te zijn.
Voor wat betreft het broeden dient nog opgemerkt te worden dat de grasparkiet zich weinig aan zal trekken van de tijd en de plaats. Onder gunstige weersomstandigheden (na een goede regenperiode) kunnen ze snel weer tot broeden overgaan.

A. van Kooten