Zonparkiet  (Aratinga solstitialis)

Herkomst en leefwijze:

De Zonparkiet komt voor in Brazilië, Guyana, Suriname, Frans-Guyana  en Venezuela. De vogels bewonen hier droge tot halfdroge savannen met boombestanden, kreupelhout en cactussen. Ook komen ze voor in gebieden met open bebossing en gebieden met palmaanplanting. Verder leven ze aan bosranden tot hoogten van ongeveer 1200 meter. Landbouwgebieden worden ook regelmatig bezocht. Ze doen zich hier dan tegoed aan de aldaar verbouwde landbouwgewassen. In de broedperiode, zo tussen december en maart, zonderen gevormde paren zich af om op zoek te gaan naar een geschikte broedplaats. Ze broeden in holten van veelal afgestorven (palm)bomen.

Huisvesting:

Het houden van Zonparkieten hoeft geen problemen te geven in ons land. Het zijn over het algemeen sterke vogels. Een belangrijk aspect bij het houden van Aratinga’s is dat de meeste soorten elkaar, met name in de broedperiode, niet verdragen. Voor de huisvesting betekent dit dat Aratinga’s, paarsgewijs, in aparte rennen gehuisvest moeten worden. Bij de bouw van een volière verdient het aanbeveling de buitenvolière(s) te voorzien van een goed geïsoleerd nachtverblijf. Een goede afmeting voor een buitenvolière is 3 á 4 meter lang, 1 meter breed en 2 meter hoog. Het nachtverblijf dient een afmeting te hebben van 1,5 meter lang, 1 meter breed en 2 meter hoog. Omdat Zonparkieten toch wel wat warmtegevoelig zijn dient het nachtverblijf vorstvrij te zijn. Verder is het van belang dat de vogels in de donkere maanden minimaal 12 uur licht krijgen. Gezien de knaaglust van Zonparkieten kan de buitenvolière het beste gemaakt worden van metaal, bijvoorbeeld aluminium. Vergeet niet een portaal of sluis aan te brengen in de volière. Zonparkieten zijn over het algemeen vliegensvlug en een portaal of sluis zorgt ervoor dat de vogels in een onbewaakt moment niet kunnen ontsnappen. Met betrekking tot het ontsnappen van de vogels is het ook van belang dat er volièregaas gebruikt wordt dat voldoende weerstand kan bieden aan de sterke en krachtige snavels van deze parkieten. Een goede keuze in dezen is volièregaas met een afmeting van 19,0 x 19, 0 x 1,45 mm. Indien sprake is van meerdere buitenvolières dan dienen deze altijd onderling van elkaar gescheiden te zijn met dubbel gaas tenzij er ondoorzichtige tussenwanden tussen de volières geplaatst zijn die onderling contact onmogelijk maken. Dubbelgaas en ondoorzichtige wanden tussen de buitenvolières voorkomt dat de vogels elkaar door het gaas kunnen verwonden. Met name verwondingen aan de poten, zoals het afbijten van tenen en of nagels, willen onder aratinga’s nog wel eens voor komen. De vliegopening die toegang geeft tot het nachtverblijf dient een afmeting te hebben van ongeveer 20 cm. Zorg ervoor dat deze opening af te sluiten is d.m.v. een schuifluikje. Het is het gemakkelijkst als dit schuifluikje te bedienen is aan de voorzijde van de volière. Het is verstandig om de buitenvolières voor de helft te overdekken, bijvoorbeeld met golfplaten. De vogels hebben op deze manier altijd een droge plaats in de buitenvolière. Het biedt u tevens de mogelijkheid om in de buitenvolière broedblokken op te hangen. Het niet beschutte deel van de buitenvolière geeft de vogels de mogelijkheid om bij regenval een douche te nemen. De vloer van de volière kan het beste gemaakt worden van beton en of cementtegels. Hierover kan eventueel zand, schelpen of iets anders gestrooid worden.

Nestgelegenheid en nestmateriaal

Als nestgelegenheid hebben Zonparkieten, net als de meeste aratinga’s, een duidelijke voorkeur voor uitgeholde natuurstammen. Toch worden van dik hout gemaakte nestkasten ook wel geaccepteerd door de meeste soorten. Het broedblok dient een bodemoppervlak te hebben van ongeveer 28 x 28 cm. en een hoogte van ca. 60 cm. Het invlieggat dient een doorsnede te hebben van 7 - 8 cm. Om de vogels te helpen bij het in- en uit gaan van het blok is het aan te raden de binnenzijde van het blok onder het invlieggat te voorzien van een strookje gaas en of krammen. Als nestmateriaal dient een mengsel van potgrond en houtspaanders in het blok te worden aangebracht. Ook kan een dik stuk vermolmd hout gegeven worden. Dit wordt dan door de vogels geheel stuk geknaagd waardoor een prima bodembedekking in het nestblok ontstaat. Het broedblok dient het gehele jaar door opgehangen te blijven omdat de vogels er gewoonlijk ook in slapen.

De voeding

Als voeding kan een grof zaadmengsel voor grote parkieten verstrekt worden. Dit zaadmengsel dient aangevuld te worden met een mengsel van 50% eivoer en 50% universeelvoer. Verder is het van belang dagelijks kiemzaad, fruit (o.a. appel, peer), bessen (o.a. rozenbottel, lijsterbes en vuurdoorn) en groenvoer (o.a. wortel en komkommer) te verstrekken. Voor een goede opname van het mengsel van eivoer/universeelvoer kan deze met het kiemzaad vermengd worden. De verhouding tussen het zaad en het geweekte kiemzaad/eivoer/universeelvoermengsel dient ongeveer één op één te zijn. Jendaya's eten verder graag halfrijpe maïskolven en vers geplukte gras- en onkruidzaden. Dagelijks dienen de vogels de beschikking te hebben over scherpe maagkiezel, oesterschelpen grit en vers drinkwater. In de broedtijd dient naast bovenstaande voeding ongelimiteerd eivoer verstrekt te worden. Voor meer informatie over voeding klik hier.

Kweek in gevangenschap:

Bij een goed harmoniërend paar zullen kweekresultaten niet uitblijven. Meestal zijn de vogels al vroeg in het jaar in broedstemming en veelal liggen in maart de eerste eieren al in het broedblok. Als broedblok kan het beste een uitgeholde natuurstam gegeven worden met een bodemoppervlak van ongeveer 20 x 20 cm. en een hoogte van 50 cm. Het invlieggat dient een diameter te hebben van 6 cm. Om de vogels te helpen bij het in- en uit gaan van het blok is het aan te raden de binnenzijde van het blok onder het invlieggat te voorzien van een strookje gaas en of krammen. Als nestmateriaal kan een mengsel van (vochtig) onbemeste potgrond en houtkrullen worden gegeven of een dikke laag vermolmd hout. De pop legt gewoonlijk 2 tot 5 eieren. De eieren worden met tussenpozen van 2 dagen gelegd. Na een broedduur van ca. 23 dagen worden de jongen geboren. Bij de geboorte zijn de jongen voorzien van een vrij lange, bijna witte donsbevedering. De jongen dienen op een leeftijd van 15 – 17 dagen te worden geringd met ringmaat 6 mm. De jongen blijven ongeveer 7 tot 8 weken in het nest, alvorens ze uitvliegen. Drie weken na het uitvliegen zijn ze zelfstandig. Het komt regelmatig voor dat de vogels meerdere broedsels per jaar groot brengen.

Bijzonderheden:

Over het algemeen zijn de vogels in hun tweede levensjaar broedrijp. De vogels hebben een vrij luidde stem die ze vooral ’s morgens en ’s avonds en bij onraad laten horen. Zonparkieten zijn vrij sterke vogels maar toch wel wat gevoelig voor kou. Ze moeten daarom kunnen beschikken over een tocht- en vorstvrij nachtverblijf. Nestkast(en) moeten het gehele jaar blijven hangen omdat de vogels hier in slapen. Zonparkieten zijn erg knaaglustig. Om hier aan tegemoet te komen dienen regelmatig verse wilgentakken en of takken van fruitbomen te worden verstrekt. Zonparkieten baden graag, badwater dient dan ook steeds ter beschikking te staan.

Mutaties:

In Australië zou een gele mutatie bestaan. Bijzonderheden hierover ontbreken.

A. van Kooten