Megabacterie –
Onverklaarbaar vermageren van de (jonge)vogels (‘Going light’)
De naam megabacterie is eigenlijk een foute benaming omdat uit vrij
recent onderzoek is gebleken dat het hier geen bacterie maar een
‘schimmel’ betreft. Ingeval van een besmetting met ‘de megabacterie’
ontstaan ontstekingen in de kliermaag. Door deze ontstekingen gaat de
kliermaag zich verwijden en er ontwikkelt zich (veel) slijm in de
kliermaag. Dit zorgt er op zijn beurt voor dat het voer dat de vogel tot
zich neemt zich ophoopt in de kliermaag. Gevolg is dat de maag enorm
vergroot en wel tot 4x zijn normale omvang kan bereiken. De maagfunctie
is door dit alles zo verstoord dat de vogels langzaam in conditie
achteruit gaan en geleidelijk vermageren. Omdat de kliermaag bij vogels
ingeklemd ligt tussen de longen en het hart kunnen besmette vogels door
de sterk vergrote maag, benauwd zijn. Hoe voller de maag hoe benauwder
de vogel zal zijn. Gedurende vele jaren zijn er allerlei medicijnen
ingezet voor dit probleem, echter zonder resultaat. Inmiddels is er
echter een specifiek anti-schimmelmiddel waar hele goede ervaringen mee
zijn opgedaan.
Bij sectie blijkt dat veel van deze vogels geen maagkiezel in de
spiermaag hebben. Maagkiezel is van groot belang voor de "maalfunctie"
van de spiermaag. Heel vaak gaan vogels met een verstoorde
maagdarmfunctie zand eten. Het advies luidt dan ook om vogels bij
voorkeur niet op zand te houden maar bijvoorbeeld op beukensnippers.